|
|
|
Geschreven door milou |
|
|
deze onooglijke dieren zijn dwergmuizen
ze vlechten hun nesten in het koren en
zie hoe ze rustig in de schaduw slapen
tussen de verzamelde graanschoven
alleen hier en daar een moeder die zorgelijk
haar jongen zoogt
zo fluister Thimoteus de Griek mij in het oor
langs de land van de zandweg die naar nergens loopt
meestal weet ik niet wat ik zeggen moet
nooit wordt mij om een antwoord gevraagd
en één keer toen de Griek mij op een brandende stip
hoog in de hemel wees en sprak
hoor hem juichen de leeuwerik
ooit een mens nu een kleine vogel
zie hoe hij nu langs een onzichtbare draad
tot in het paradijs kan klimmen
kreeg ik dat tomeloze verlangen om naar mijn
schaduwbeelden te rennen
ver weg van Thimotheus
naar de farizeeërs en de schriftgeleerden
om op bekend terrein de degens te kruisen
misschien ooit zal het mij lukken
om uit de dwergmuizen en de leeuwereik
een parabel te kneden die hen voorgoed
de mond zal snoeren
maar ik ben bang dat ik op een dag
met Timotheus meeloop
en alleen nog maar wil tekenen
in het zand
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|