|
heb me gisteren nog betrapt bij het stampen met mijn slappe benen; uitgeraffeld tot op de bodem
wachten feiten ontheemd trotsig in mijn stormen ’k ben het zelfs niet moe woedend te luimen
hartekloppend tijdloos in redeloze boosheid heel vertrouwd en eigen en o zo onverstandig
blijf ik bij elke vraag liever nog mij een raadsel.
sunset 31-01-2008
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|