|
(De doden kunnen niet meer spreken..)
Gebroken verweerd glas
schitterend door de tijd
weerspiegeld het verleden
breekt handenvol afscheid
met lood in mijn schoenen
betreed ik het grindpad
mijn tranen balsemen je steen
vingers beroeren de letters
tijdens het verlaten van je graf
kijk ik nog één keer achterom
een bloem ligt stil geknakt
platgeknepen op de grond.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|