|
Ik zag mijzelf staan
naast jou.
Kijkend naar
onze weerspiegeling.
…In het water stil…
Strak zonder rimpel
ongemak.
Wij waren aangekomen
bij die laatste traan.
…valt op het oppervlak…
Leegte, wijd gapende
eenzaamheid.
Wij zijn gescheiden
en drijven af.
…onrust en verdriet…
Herinneringen
verstrikt in de koorden
en de diepten.
…van het verlies.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|