Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Meer - 1 (?)
Geschreven door Hendrik Laanen Stuur e-mail Alle gedichten bekijken van deze schrijver

Meer

Hij zag het huis aan de overkant liggen. Gele zandsteen met rode vensterkozijnen. Een kleine toren met een uivormige koepel, zoals in deze streken meer voorkwam. Er voor een oude botter, met de zeilen half opgerold op de giek.
Het meer was groot. Naar het huis toe rijden zou veel tijd kosten. Nu maar even niet.
‘Mooi huis, meneer.’ Naast hem was een meisje komen staan.
Hij keek haar aan. Een breed Slavisch gezicht, met sproeten. Grijze ogen die hem belangstellend aankeken.
‘Ja. Ken je het dan?’
Ze knikte. ‘Ja. Er woont een oude dame. Ik doe wel eens boodschappen voor haar.’ Ze wees naar een motorsloep.
‘Is ze nog gezond?’
Ze keek hem bevreemd aan. ‘Ja. Natuurlijk. Alleen wat slecht ter been. Op haar leeftijd....’
Hij knikte. ‘Ja.’
Opnieuw keek ze hem aan. ‘Kent u haar?’
‘Min of meer. Maar niet dat ze zo woonde.’ Hij keek naar het terras achter hen. ‘Ik ga een kopje koffie drinken. Doe je mee?’
Ze aarzelde en keek hem weer aan. Gewogen en voldoende voor een kleine vertering. Ze haalde haar schouders op.
’OK. Waarom niet. Ik heet Riet. Eigenlijk Maria, maar...’
‘Ik Klaas.’
‘Nicolaas?’
Hij grijnsde. ‘Exact.’
Ze gingen aan de waterkant zitten. Ze maakte een V-gebaar naar de man, met de klassieke theedoek over zijn arm, die verderop in een soort hut stond.
Die bracht de espresso. ‘Dubbel sterk.’ Tegelijkertijd keek hij hem onderzoekend aan. Het meisje lachte.
‘No problem, Gérard.’ De man knikte aarzelend.
‘Bezwaar als ik rook?’ Hij spreidde de handen. ‘You’re welcome.’
Ze haalde een verfrommeld pakje uit de zak op haar overhemd. ‘Wil je er ook één?’
Hij wist dat heden ten dage tutoyeren niet persé vertrouwelijkheid inhield.
‘Nee, dank je.’
Aan de overkant liep iemand voor het huis. Ze zag zijn blik.
‘Ja, mevrouw maakt nog graag een stapje.’
Hij knikte. ‘Maar nog wel gezond?’
‘Nou. Een pronte dame. Maar alleen...’
‘Alleen wat?’
‘Nee, niet wat. Ik bedoel, ze leeft alleen. En op haar leeftijd is dat geen sine...’
Ze stond op. ‘Nou, ik ga maar weer eens. Zie ik je nog?’
Hij maakte een vaag handgebaar. ‘Wie zal het zeggen.’
‘OK.’ Het cliché dezer dagen.
Ze stapte in een motorsloep, die lag aangemeerd en schoot met veel geronk het water op.
Gérard kwam naar hem toe. ‘Ja, een waaghals. Maar ja, als het nu niet doet, wanneer....’.
Klaas vulde aan. ‘... dan wel.’
Hij keek over het meer, waar de sloep net aanmeerde. ‘Dát heeft ze snel gedaan.’
‘Ja, die meid weet van scheuren. Ik hoop dat de gravin...’
Gravin? Gravin? Hij probeerde zijn verbazing te beheersen, maar Gérard zag het. ‘Ja. Geen wasechte, maar getrouwd geweest met een graaf.’
‘En die is weg?’
‘Ja, in die zin, dat hij ernstig overleden is. Maar ze blijft natuurlijk gravin.’
‘Heet dat niet douarière?’
‘Zeg dat maar niet waar ze bij is, Voor ons is ze Madame la Comtesse. Ze kan heel onaangenaam zijn.’
Ja, dat wist hij. Dat was al zo toen ze nog gewoon een burgermeisje was.
‘Ik denk dat ik maar eens even in deze buurt blijf. Heeft u...’
‘...een kamer. Ja. Kom maar mee, dan kunt u kiezen.’

hendrik






Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !


De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287