Alsof ik iemand antwoord wilde geven

op een vraag die nooit gesteld,

waarop ik echter zelf nog wel wat

wilde zeggen, steeds maar zeggen.

Taal is als het eerste ei

eigen ei, waardoor de dingen

en de dieren namen kregen.

nog vooraleer ik zeggen kon

Dit is het verband van het vermogen

waarbij ik enkel zat en keek en

alles decoratie was omdat de klank

nog niet verbogen was tot het begrip.

Nu schrijf ik maar betekenis terwijl ik raad.

Het leven opent in een schone wond

terwijl die ongestelde vraag steeds blijft. 

(010405)

(uit: de zee treft straks de maan)