|
wind leest woorden van mijn lippen
en nacht lost zich op; ik ben gelukkig
dat golvende zee geen drijfhout draagt
brekende stenen verzinken
een echo brengt mij enkel het fluiten terug
het geluidloze openen en sluiten van monden
van vissen, synchroon met het ontwaken
van de stad die zich horen laat.
sunset 16-01-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|