|
het schuitje van de dood nadert
de dagen raken niet meer af
vlagen van herinnering overspoelen
mijn lapje grond dag en nacht
ik herken de blik van vader
zoekend in het onbestaande
hij die verdween in zijn taken
bang voor wat onzichtbaar
cijferloos hem omgaf
de blinde vlek in het oog
de deling die niet eindigt
een rest die onbeheersbaar
zijn leven onvolkomen liet
een smaak die niet meer
weg te spoelen was
en als ik wil verdwijnen in het niets
vervolgen mij de zorgen die de zijne waren
mensen en dieren die ongevraagd
binnenwaaien, verhaal komen halen
de cirkel blijft open in het donker
maar ik voel het schuitje naderen
weet dat mijn ogen zullen sluiten
in een droomloze nacht
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
