ze is zó stoer enne stoer enzo

in haar rode opelkoets met feyenoordstuur

en roze knikhond op hoedenplank

een filtersigaret in dat hoekje volle lippen

en dan in een koele knipoog

wegscheurend van mij vandaan

er mag het enge woord liefde bij verzonnen

zal ze nog weer komen

moet ik hier op knieën

er zal zo iets gaan sneeuwen

ze is zó stoer

zoals ze toch een liefje blijft

Snoezblue

zag toch zo graag de bovenkant van je laarzen

het enge woord je rug in walsen

die alles stollende lach de teisterende geiser

kon geen beter kleur in mijn dagen geven

het berichtverkeer van huisje en droompje

over ei en bloed in ons jonge duin

zonder te kijken vlocht ik al je haren al

tilde ik je roeken tot aan de wolk

we zouden nog naar de aapjes

onze strenge wereld open knippen