|
Ons beeld was langzaam ingesleten
In het prentboek van de stad
Maar niemand zou ooit zeker weten
Hoe lief die één die ander had
Want op het oud, vergeeld papier
Bleven onze stemmen zwijgen
Was dit misschien dan de manier
Om ons voor even stil te krijgen
Samen onverpakt in woorden
Naakt nu ook in ons gevoel
Met niets dat dit nog kan verstoren
Treft ineens de liefde doel
Waar wij zo bang voor waren
Vluchtend in een diep gesprek
Maar ’t sprak al in ons staren
In het nog niet beroerd bestek
Ach, men zou het nooit vertalen
Als een gesprek op een terras
Maar wel nog duizend jaar herhalen
Als voorbeeld van wat liefde was
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
