|
Abel Staring - 11:44 07-02-2006 |
|
|
IJsbloemen op het zolderraam. Antenne- draden dwars door de kamer gespannen voor de kristalontvanger dood als een pier
en moeder maar soebatten op de drempel om een groet voor de nacht. Ik tel de tijd afkomstig van de toren en geef geen kik.
ZONNELEEN 31 januari De episoden van Amos 62
|
|
|
Reactie gegeven door Pietersz van Calumburgh - 20:33 09-02-2006 |
|
|
|
Mooi werk Abel. Herkenning doet deze tekst leven.
[color=CC3300]| groet, pietersz |[/color]
|
|
Reactie gegeven door Lilian_C - 21:58 08-02-2006 |
|
|
|
Ja, ik las de eerste versie van dit gedicht en zag later dat je het hebt aangepast. Het is toch heel anders geworden nu. Qua taalgebruik spreekt me deze meer aan, terwijl de ander gevoeliger overkwam. Graag gelezen.
Groet, Lilian
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 21:55 08-02-2006 |
|
|
|
Cilja en alle anderen, dank voor jullie reacties,
smeerolie voor deze tekstverwerker. Ries, je
ziet meer dan er was volgens Amos. Hij moest
wel elke morgen met afgesloten nachtspiegel
afdalen, langs het Mariabeeld met lichtje van
de buren. En ja, er waren veel kinderen.
Buigt, ik dacht dat ik voor een extra groot
lettertype had gekozen. Ik ben niet zo handig
in dit soort dingen.
De tekst mag compact zijn maar wat hij oproept is
niet ver bezijden de werkelijkheid volgens
Amos. Veel kroost op luttele vierkante meters.
Amos verzekerde mij dat het gedicht ongeveer
in 1953 speelt. Zijn broer bouwde voor een
paar centen (letterlijk!) de kristalontvanger.
Daar was hij te dom voor. En inderdaad wil
de tekst geen nostalgisch verpozen zijn.
De oorspronkelijke titel was “Spijt” en de
aan-leiding de brevierlezing voor 31 januari
2002: Genesis 4, een weinig nostalgisch verhaal.
Groet van Abel
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 14:46 08-02-2006 |
|
|
|
Véél te klein lettertype in een vergrijzende maatschappij als de onze, de huidige.
Dat was wel anders in de tijd waarin dit gedicht speelt. Zeker in het zuiden bleef je gewoon dood onder de kinderpracht. De zolder werd een normale slaapplek, maar met z'n tweën of driëen in één bed was het goed te doen. Ik kan me nog wel herinneren hoe warm mijn broertje was. En bij de ergste kou kreeg je een opgewarmde baksteen in zes lagen Volkskrant. Die was toen nog katholiek.
Even dreigt het de toen-was-geluk-nog-gewonerige kant op te gaan, maar er is meer.
Het lijkt in de oorlog te spelen. Er zit een onbestemde dreiging in die gewone woorden en die paar regels. Suggestieve titel.
Buigt
|
|
Reactie gegeven door ajq - 10:06 08-02-2006 |
|
|
|
Jeetje, heel de puberteit gevangen in zes regels. Knap werkje. De episoden van Amos 62 past ook perfect in deze pubersetting.
Lof en groet, AJQ
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|