|
|
Bij het rode licht van de wekkerradio |
Alexis de Roode - 20:00 16-01-2006 |
|
|
Ze trok een onderbroek aan en daarna nog een. Met damast en goudbrokaat omwikkeld tot een mummie gaf ze haar lichaam aan Klaas Vaak, bandeloos. Ze was moe: dat is waar. Wat mag je vragen van een lichaam dat het jouwe niet is. Dat ze naar mij keek en zei: ik wil even naar je kijken. Dat ze gelukkig was. Maar moe, heel moe. Was dat zelfs niet genoeg. De onredelijkheid van kleine ongemakken! De gekte van zaad dat geen uitweg vindt! Wat zingt daar ’s nachts in die hoge Dom? Het luiden van klokken geeft weinig troost. We kunnen nog duizend jaar slapen, maar samen niet meer dan veertig. Je mag slapen, je mag slapen, maar wacht daarmee op mij.
|
|
|
Bij het rode licht van de wekkerradio |
|
Reactie gegeven door Romeyn - 17:06 30-01-2006 |
|
|
|
Afgezien van 'bandeloos', dat m.i. hier niet helemaal thuishoort, vind ik dit een fris, vlot en al met al liefdevol gedicht.
'Wat mag je vragen van een lichaam/
dat het jouwe niet is' is prachtig gevonden.
Groet
|
|
Reactie gegeven door Alexis de Roode - 16:32 20-01-2006 |
|
|
|
Wat een hoop reacties! Een paar dagen afwezig en kijk nou eens. Hartelijk dank iedereen, later ga ik eens op mijn gemak kijken wat er gebeurt als ik de diverse aanwijzingen volg.
|
|
Bij het rode licht van de wekkerradio |
|
Reactie gegeven door InekeWolf - 19:54 19-01-2006 |
|
|
|
Hallo Alexis,
Een leuk gedicht, maar toch enkele aanmerkingen.
Die twee onderbroeken vind ik leuk gevonden en dat staat daar heel mooi te staan, zo met dat goudbrokaat en zo, maar daarmee is er nog geen sprake van een mummie.
Dat ze haar lichaam aan Klaas Vaak gaf, daar kan ik me iets bij voorstellen, maar waarom bandeloos? Dat woord lijkt me hier minder op z'n plaats.
De laatste twee strofes vind ik erg mooi.
Al met al een gedicht dat prettig leest.
En tussen haakjes, ik heb je een antwoord gegeven op de vraag welke je me stelde onder mijn gedicht Avondland. Heb je dat gezien?
Groetjes,
Ineke
|
|
Bij het rode licht van de wekkerradio |
|
Reactie gegeven door Bonami - 12:56 19-01-2006 |
|
|
|
Zo'n vrouw met een dubbele onderbroek, daar begin je toch niet aan, Alexis?
Strofe 2 is een mooie verzuchting, strofe twee en vier nogal knus verhalend.
Vanaf strofe 4 beginnen dan de (zachte) verwijten. Beetje midlife-thema, maar toch niet al te bitter.
|
|
Bij het rode licht van de |
|
Reactie gegeven door Beli - 01:54 19-01-2006 |
|
|
|
Damast en goudbrokaat leiden me af van het verder realistische plaatje. Naar mijn idee moeten dat twee stevige onderboeken zijn die tesamen een fortificatie vormen.
Verder geen kritiek; ik vind het een erg leuk gedicht.
Groet, Beli
|
|
Bij het rode licht van de wekkerradio |
|
Reactie gegeven door ava_lon - 09:17 17-01-2006 |
|
|
|
Hoi Alex
in je eerste strofe lees ik een menstruerende vrouw en ik vind het heel geestig hoe je dat vorm hebt gegeven hier
verder ontroeren een aantal regels me ook
- Wat mag je vragen van een lichaam
dat het jouwe niet is
-Dat ze naar mij keek en zei:
ik wil even naar je kijken.
Dat ze gelukkig was
mindere { misschien zelfs overbodige }regels vind ik
- Ze was moe: dat is waar
- De onredelijkheid van kleine ongemakken!
-We kunnen nog duizend jaar slapen,
maar samen niet meer dan veertig
en ik hou niet van 'Klaas Vaak'
groeten
ava
|
|
Bij het rode licht van de |
|
Reactie gegeven door Timbre - 23:42 16-01-2006 |
|
|
|
Fijn dat ze haar lichaam aan Klaas Vaak gaf. Heeft die ook eens wat:>)
Het is een mooi gedicht met drama.
Groet van Timbre
|
|
Reactie gegeven door willemadelaar - 23:05 16-01-2006 |
|
|
|
hoe groot het gedicht ook is, ik blijf met je meelezen en meevoelen
|
|
Reactie gegeven door Alexis de Roode - 22:52 16-01-2006 |
|
|
|
hoi Willem, ik weet niet waarom, maar er stond net alleen een miniem fragment online, dit is het hele gedicht!
|
|
Bij het rode licht van de wekkerradio |
|
Reactie gegeven door willemadelaar - 21:07 16-01-2006 |
|
|
|
je, nu ik herinner ik het mij, ik ben zelf schuldig aan het feit dat jij vergelijkingen ging trekken, ik vergeleek, wellicht door het veelvuldig gebruik van de naam Laura, jou met petrarca,
op dat gebied staan we dus quitte
nu dit gedicht, dat ikalleen nog maar met het wit vergelijk, het wit waartegen het afsteekt, de stilte waartegen het voor eerst gehoorde afsteekt
de titel is in ieder geval zeer grappig
ik hoor een dialoog in een bepaalde ijle vorm, ik hoor een kleine nocturne,
je valt midden in een zin binnnen, je weet niet wat er voor die zin komt
..........,dat ze naar me keek en zei,
misschien is het wel het verboden woordje "oh" geweest (destijds door jan eykelboom in de ban gedaan)
ze spreekt je een regel lang aan,
de volgensde regel beschrijf je haar, gelukkig maar moe
in regel is het alweer gedaan met het geluk, ik lees iets van onbevredigdheid, een geluk, dat niet lang genoeg kan, mag duren
de regels daarop, er spreekt verdriet uit: hoe mooi de dom ook luidt, die schoonheid kan de triestheid niet verdrijven
uit regel zeven en acht, daaruit spreekt weer iets van hoop
wie er spreekt, het is onduidelijk, maar het is ongetwijfeld een mooie, smekende stem
ik las een lief klein smartelijk drama
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|