Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Al balsemde ze me
 Henk Gruys - 11:34 23-04-2018 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 

                                Al balsemde ze me

Oop keerde zich af van het balkon en liep terug zijn huiskamer binnen. Gerust wel een mooie kamer, dacht hij voor de zoveelste keer. Alleen de kachel moet nodig worden opgepoetst, want die staat er maar dof bij. – Net alsof ik geen doosje kachelglans zou hebben! Vorige maand nog gekocht, op de gracht, waar ze haarden met knipperende rode lampjes in de etalages hebben.
    Zijn deurbel ging, schel en ietwat ongeduldig naar het hem voorkwam. – Gisteren had ik die bel toch uitgeschakeld, dacht hij. Hij liep naar de gang, trok de meterkast open om te kijken, en deed de stekker van de transformator, met zijn glanzende spoel van koperdraad, weer in het contact.
    Aan de voordeur was niemand te zien. Hij haastte zich terug naar de keuken, waar het tamelijk donker was, en hij zag voor het raam buurvrouw Aleid staan met een emmer, terwijl ze haar bezem als herkenning omhoog stak. Zij vulde bijna het hele uitzicht.
    Hij opende de achterdeur. Aleid zette de bezem tegen het aanrecht en ze gingen achter elkaar de huiskamer in. – Een blank gelakte tafel van de juiste grootte, dacht Oop de situatie overziend, – een beige netje in het midden, precies zoals het hoort."
    "Tafeltennis?" zei Aleid op een toon of ze er eigenlijk niet veel van verwachtte. Ze tuurde scherp langs een batje of dat misschien krom was getrokken.
    "Het spel komt van oorsprong uit Engeland," oreerde Oop geheel overbodig, "ongeveer gelijk met de uitvinding van het celluloid voor het balletje. Het is dus niet mee gekomen met de Chinezen, – al hebben die wel bijgedragen aan de bekendheid, maar met de Britten."
    "Maar niet om je teleur te stellen," vervolgde hij, "maar geloof me eerlijk, ik heb echt te weinig tijd om te spelen, al zou je op je kop gaan staan."
    "Natuurlijk ga ik niet op mijn kop staan!" zei Aleid, "hoe kom je daar bij..."
    "Och, het zou juist raar zijn als je op je kop staan natuurlijk zou vinden," zei Oop.
    Aleid knikte; het was niet zeker of zij de strekking van het laatste had gevolgd, want nu mepte zij het balletje finaal mis; het vloog over haar heen en stuiterde even, ergens achter haar op de parketvloer. Het was even stil. "Al balsemde ze me," zei Oop, "dat heeft iets van het ritme van het pingpongballetje."
    Van de weeromstuit moest hij niezen, drie keer. "Hooikoorts," zei Aleid, "de pollen vliegen weer door de lucht." – "Welnee," zei Oop, "begin jij nou ook al? Gewoon verkouden." Hij veegde gelijk het tafelblad droog met zijn mouw.
    Bij zijn volgende opslag vloog het pingpongetje onmiddellijk door de openstaande deur naar buiten. Oop liep naar het balkon, en boog zich ver voorover. Met zijn ogen zocht hij de benedentuin af; naar iets wits, iets heel kleins. Opeens zag hij het, in de barbecue, op het rooster. Het gerei brandde niet, want er steeg geen rook van op.
    "Al balsemde ze me," zei Oop. "Het is in de barbecue gevallen."
    Hij verliet de kamer en daalde de achttien stenen treden in het trappenhuis af tot hij beneden was. Daar ging hij naar buiten.
    Door de warmte waren in het achterveld overal modderbulten op komen zetten, als grote, opengebarsten molshopen. De bomen achterin leken net groene fabrieksschoorstenen, van boven afgeknot. – "Aan de tuin is niet veel moois meer te beleven," mompelde hij , terwijl hij even stilstond. "Door de hittegolf helemaal verlept en afgeschreven."
    Nauwkeurig begon hij de tuin te doorzoeken. Maar het balletje zag hij nergens. Het was ook eigenlijk véél te warm. Hij trok zijn hemd los, waarbij hij per ongeluk zijn fiets omver schopte. Hij zette hem weer rechtop tegen de schutting. Meteen herinnerde hij zich de barbecue. Hij liep er heen, grabbelde het balletje eruit, veegde het af en stak het in zijn zak. Nog eenmaal keek hij rond, en liep toen terug naar de flat.
    Vlakbij de tuinpoort zag hij in het gras een brief liggen. Hij raapte hem op en bekeek hem nauwkeurig; de achterkant eerst, en toen de voorkant. Een witte, keurige envelop; een ongestempelde blauwe postzegel in de rechterbovenhoek. Geadresseerd: Voorland 13. Maar geen naam. – Nummer dertien, de benedenburen waren dat toch? dacht hij. Hij liep dichter naar de flat en keek door de ramen naar binnen. Maar de onderste verdieping, waar de buren woonden was leeg; niet alleen het balkon, ook het appartement zelf.
    Met de brief in zijn hand stond Oop te twijfelen, zijn wijsvinger al gereed om de dichtgeplakte overslag los te trekken. Zou hij hem open durven scheuren? De brief was tenslotte niet aan hem gericht. Hij liep terug door het veld, eerst nog langzaam en nadenkend, maar weldra meer doelgericht. Een beetje voorover ging hij het flatgebouw in. In het trappenhuis schoof hij de brief onder de deur bij de benedenburen door. Helemaal goed lukte dat niet; het laatste stuk vouwde steeds dubbel. Tenslotte liet hij hem maar half uitsteken, en liep de trap op. Dat kostte hem enige moeite, al probeerde hij het met alle spierkracht, en zelfs met twee treden tegelijk. –
    Niets veranderd in zijn huiskamer. Dat had hij ook eigenlijk niet verwacht. Bijvoorbeeld dat er opeens zware eiken meubels van toen zouden staan, en een glazen lamp, – net alsof hij binnen was gestapt in het verkeerde huis. Dat de huissleutels, met het nikkel gedeeltelijk afgesleten, opeens universeel passend zouden blijken te zijn.
    Och, het waren eigenlijk niet meer dan rare denkbeelden vond Oop, als bijvoorbeeld nu iemand zou zeggen: "Opeens was het gisteravond."
    Toch was hij er niet helemaal gerust op. Hij ging op zijn tenen staan, maar zag over de schutting bij de benedenflat niets anders dan altijd: een onberispelijk erf met hier en daar kinderspeelgoed. De achterdeur van Aleid's huis stond half open. Hij zag er niemand. Ook hun hond niet.
    De geur van gebraden vlees dreef vanzelf in zijn richting.

Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren
re: Al balsemde ze me
Reactie gegeven door Henk Gruys - 10:45 27-04-2018 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Verveling. In veel van mijn verhalen lijden de personages aan verveling. Dan krijg je ook vanzelf hun vrij zinloze reacties erop.
- Misschien kan het wat beknopter? Ik laat het verhaal nog een tijdje liggen, en bekijk dan alles opnieuw.
De "tongbrekers" op Google waren me niet bekend. Ik heb daar eenvoudig niet gekeken. Leuk. Maar de klankovereenkomst met het stuiterende pingpongetje hebben ze niet vermeld.
Mijn dank voor je reactie en correctie, evamaria

re: Al balsemde ze me
Reactie gegeven door evamaria - 22:57 26-04-2018 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Meteen herinnerde HIj zich de barbecue. Hij liep

Al balsemde ze me---voor mij een totaal onbekend gezegde.
Het blijkt wel te bestaan..zag ik via Google

Het verhaal lijkt mij een schets van een soort verveling.
Wel goed geschreven. Het kan iets beknopter maar dat is een subjectieve opvatting.


De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287