|
Heupen wiegen gedag
onder beklemmend schaduwrijk licht
klim ik in de pen, mij zo geliefd
houdt hem vast als jou
je ranke lijf, blijf
zolang het duister je niet opslokt
is er hoop
hoop is ijdel
bedrukte lucht op een zondagavond
tussen een echtpaar
cirkelt rook voor je omhoog
terwijl je steeds verder
van me vandaan deint
een zeker donker tegemoet
wat rest is een enkel lichtpunt
als je je omdraait
het dwarrelt op de grond
wordt verpulverd
niets is nog langer zichtbaar
wat niet gevat kan worden
in een laatste oogopslag
en met mijn pen
hij schrijft je deze brief
in gedachten
zonder postzegel
zonder ook maar de wens
nu of in welk heden dan ook
verstuurd te worden
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|