Ik ontmantel zacht mijn gedachten. |
|
|
zag een nieuwe brug. Twee overzijden |
|
|
die elkaar vroeger schenen te vermijden, |
|
|
maar nu vrolijk naar elkaar lachten.
|
|
|
|
|
|
|
|
De ene zijde donker, de ultieme pessimist, |
|
|
|
soms angstaanjagend droef en traag |
|
|
|
daar tegenover de vrolijke optimist die graag, |
|
|
|
dominant gedrag vertoont en resoluut beslist. |
|
|
|
|
|
|
|
Het was de vrouw in mij die aan de rand |
|
|
|
van beide bruggen wilde springen. |
|
|
|
Geheel alleen, niemand nam haar bij de hand,
|
|
|
|
toen ze zachtjes begon te zingen, |
|
|
|
maakte ze de emotie bruggen van kant. |
|
|
|
En zag ik slechts droge waterkringen. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|