Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Een veroordeling - (slot)
Geschreven door Henk Gruys Stuur e-mail Alle gedichten bekijken van deze schrijver

Een veroordeling (slot)

De zon scheen vaal op de banken en op de platen aan de wand, waardoor het leek alsof het een heel ander lokaal was. Ik had het gevoel of ik droomde en liep als zwevend tussen de banken door. "De school eet de kinderen op," zei ik zachtjes voor mijzelf; zonder te weten of ik dat ooit ergens gehoord had.
    Zo onder de indruk raakte ik dat ik bijna niet durfde ademen. Maar ik ging verder tot ik bij de hoge kast aan de zijkant kwam, en opende voorzichtig de schuifdeur. Zou mij nu onthuld worden wat de duisterheid was van de leesboekjes over ouderwets aangeklede kinderen op hun houten klompjes? Ik gunde mij nauwelijks tijd, bekeek alles koortsig en vluchtig.
    Eindelijk vond ik wat ik zocht: de doos met kleurkrijtjes: rood, groen, paars, oranje en blauw.
    Ik overwon de betovering, nam een groen en oranje krijtje en schreef met grote hoofdletters op het bord:
    SCHRIJVEN KAN IK ALLANG, DOMMIE!

Die eerste weken kwam ik, weliswaar vol bezorgdheid en in uiterste bedachtzaamheid, zonder veel averij door.
    Er was in mijn klas een klein, tenger meisje. Grietje heette ze, zij had blonde vlechten en bleke, ingevallen wangen. Vanaf de eerste dag moest zij helemaal achterin de klas zitten. Zo was zo besloten door de juffrouw en de hoofdonderwijzer. Zij kon niet leren, hoorde ik. En daarom zou extra aandacht haar ook niet helpen. Ik had medelijden met haar; waarom was zij achterin gezet; zij had juist vooraan moeten zitten, vond ik, om met lezen en schrijven extra geholpen te kunnen worden! Maar ze lieten haar aan haar lot over.
    In het vrije kwartier speelde niemand met haar. De kinderen hielden haar voor de gek, omdat zij kleren droeg die niet bij elkaar pasten, misschien vermaakt waren van oude jurken van een tante, en zij gilden dat zij rare schoenen aan had. Zij huilde dan soms, verdedigde zich echter niet tegen de overmacht; misschien omdat zij niet wist hoe.
    De kinderen stopten haar vlechtjes in de inktpot terwijl ze schreef en niets merkte. Zo kwamen haar kleren onder de zwarte vlekken. Buiten smeten ze haar leesboekje in een regenplas. Ze werd aan een stuk door gepest. Op het plein omsloten ze haar met een kring, – ondanks dat zij bang was. Eén gaf een duw zodat ze bijna struikelde, en de volgende ving haar op, stootte haar weer terug in de kring, en zo ging het door. Als de school afgelopen was werd zij door een hele groep kinderen naar haar huis gebracht, als een heks in de middeleeuwen. De kinderen riepen dat zij vies was en stonk. Ze gooiden met paardevijgen.
    Ik verzamelde moed om aan onze juffrouw te vragen of zij er niet iets tegen kon doen. Maar zij scheen het niet te begrijpen, en zei: "Als dat waar is, dan zal zij het er wel naar gemaakt hebben. Zorg jij nu maar dat je goed je best doet op school, da's veel belangrijker!"
    – Soms probeerde ik met Grietje te praten. In de klas kon dat niet, en de meisjes hadden een apart schoolpleintje, waar het voor jongens streng verboden was. Maar ik dacht dat we misschien een soort tekens konden wisselen, maar ik wist nog niet hoe.
    Ik was heel voorzichtig, want als de anderen zouden merken dat we met elkaar spraken, dan zouden ze zich met z'n allen tegen ons keren, dat wist ik zeker. – En de meisjes? Die fluisterden opvallend vaak iets in elkaars oor als ze toevallig in hun nabijheid was. Ik wist dan dat het over haar ging, – zoals ik dingen zeker weet zonder ze ooit gehoord of gezien te hebben.
    Op een winderige avond in het najaar, – het was vroeg donker, – ging ik naar het huis waar zij woonde, in de hoop een glimp van haar op te vangen. De veevoederfabriek ademde weer zijn zware stank uit. Ik stelde mij gebukt op in een steegje, zodat ik haar huis kon blijven zien. Er brandde geen licht, het leek of er helemaal niemand thuis was. Een eenzame lantaarn wierp zijn schijnsel over de oude, zwartige keitjes, en er bewoog niets dan een oude krant die door de wind werd voortgeblazen.
    Ik voelde mij zwak en somber omdat ik niets had kunnen verzinnen om haar te helpen. Ik bleef zo lang wachten dat ik geheel verkleumd en verstijfd was geraakt. Maar er veranderde niets.
    Tenslotte ging ik naar huis en trok mij de verdere avond terug in mijn kamertje.
    Grietje was herhaaldelijk afwezig in de klas. Ik wist dan wel zeker dat ze ziek was. Maar niemand die het belangrijk scheen te vinden.

Op een regenachtige ochtend kwam onze juffrouw met een heer, die een vlekkerig rood gezicht had als een baviaan, voor de klas om aandacht te vragen. Er moest iets bijzonders gebeurd zijn. We waren rumoerig en de juffrouw klapte in haar handen om stilte. –
    Toen deelden zij mee dat Grietje niet meer op school zou komen. Nooit meer. Zij leefde niet langer.
    Ik zat in mijn bank als verlamd en staarde naar het aapachtige gezicht van de heer waar zweetdruppels uitpuilden. Toch geloofde ik het niet. Het kon niet. het was onmogelijk! Onze juffrouw voegde er nog iets aan toe, – maar ik hoorde niet wat ze zei. Wat de anderen deden of zeiden, weet ik niet meer. Als achter een dik, dempend gordijn had ik mij geheel in mijzelf teruggetrokken.
    In de loop van de dag hoorde ik dat zij zich had verdronken, en met drijfnatte kleren op de kant was gehaald. Zij had een onbeholpen briefje achtergelaten. – Zij wilde niet verder, zei mijn moeder, zij wilde ook de school niet meer, niets meer. – Mijn moeder zei dat we over haar geen grappen meer mochten maken.
    De jongens leken ervan onder de indruk, maar al gauw trok dat weer voorbij, en gingen ze verder met waar ze waren gebleven, de spelletjes en de praatjes.
    En de meisjes? Ik wist hoe zij hadden gedacht; dat het toch eigenlijk maar een "heel raar kind" was geweest, en dat zij haar zeker niet zouden missen.
    Waarom had ik haar niet geholpen? Waarom was ik niet bij haar, en achter haar gaan staan?
    Ik zei steeds tegen mijzelf dat ik haar niet mocht vergeten.
    Dat ik aan haar moest blijven denken, om deze schuld proberen in te lossen.



Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !


De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287