|
op ruwe akkers ligt de sneeuw
de oude muren krijgen lucht van verte
je klamme kraag vangt schemerlicht
van niet te tellen fonkelende sterren
de stap knarst op bevroren sneeuwkristallen
graaft zich een spoor van ijzerharde zolen;
je bange hart laat snel zijn harnas vallen
draai je niet om wanneer de jagers jagen
- in alle voren zie je schaduwen van graven -
wijl nacht vervliegt, in hemel lichten doven
en dood zijn zeis is aan het wetten
laat nieuwe dag je in het leven weer geloven.
sunset 25-12-2010
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|