Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Eduard komt thuis - (slot)
 Henk Gruys - 20:32 14-07-2017 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 

                    Eduard komt thuis - (slot)


Die nacht sliep hij slecht. De gedachten aan de verschijning in de huiskamer maalden voortdurend door zijn hoofd. Hij stond herhaaldelijk op om bij de schemerlamp te gaan kijken. Maar er was tijdens de nachtelijke uren geen enkel teken van onrust meer te bespeuren.

De volgende dag was het vrijdag. Hij stond vroeg op voor zijn doen: zes uur. Hij zou zich ziek melden teneinde in rustige overweging te kunnen bepalen wat er precies moest gebeuren. Het idee dat er zich iets unieks in zijn kamer bevond... bij nader inzien kon je zoiets toch eigenlijk niet zomaar met de vuilnis meegeven. Hij zocht het telefoonnummer van zijn kantoor op en gaf zijn ziekmelding door. Meteen werd hijzelf gebeld. "Vereniging Westwijk, uw huisbaas," zei een routineuze vrouwenstem. "Wij komen maandagochtend even bij u langs voor persoonlijke informatie."
    "Kan dat niet op een andere dag?" vroeg Eduard haastig, "het komt mij dan niet zo gelegen." – "Ach het is maar een routinekwestie," zei de vrouw, die zijn bezwaar in een resolute haal van tafel veegde, "in een kwartiertje gepiept." – En ze verbrak de verbinding.
    – Dat er ook nog bij, dacht hij. Zul je altijd zien. Maar wacht eens... in plaats van de reiniging kan ik beter de dierentuin bellen! Vragen of ze hem komen ophalen. Idee! Dat hij daar niet eerder op gekomen was! Hoewel het hier eigenlijk niet om een echt dier ging. Hij kreeg bij de dierentuin een wat norse man aan de lijn. "Dan moet u een formulier invullen," zei deze, "dat u er afstand van doet. We moeten eerst wel kijken of het wel iets voor ons is. Betreft het een reptiel? Of een aap?.. Nee? Wat dan? Een heel gek dier? Ja, en u weet niet wat het is? Houd je me nu voor de gek, waarde heer? We zijn er niet om flauwe raadseltjes op te lossen, meneer! En anders kom je met het dier hier maar naar toe, dan kunnen we kijken."
    Ze vinden misschien wel dat ik enigszins getikt ben, dacht Eduard.
    Steeds ging hij naar de reuzenkwal kijken; maar die verroerde zich niet meer.
    Maar de volgende tijd leek er wel degelijk verandering in te treden. Alsof het wezen aan het einde van zijn latijn was en rimpeliger werd, kleiner. – Hij probeerde een paar maal de kwal een beetje water te geven met een bloemengietertje, maar dat leek geen enkele uitwerking te hebben.
    Ik moet iets doen, dacht hij. Dit gaat zo niet langer. Nadat hij het wezen nog een keer goed had bekeken, verliet hij zijn huis en zocht in het centrum van de stad een ijzerwinkel op waar ze tuingereedschap verkochten. Doordat er veel straten in de buurt waren opgebroken, duurde het een half uur voor hij er een vond. Kruiwagens en een oranje parasol hadden ze er als een soort blikvanger buiten gezet en de deur van de winkel stond open. Hij vroeg iets om te scheppen... Een spade of een bats? vroeg de jongen die hem hielp met een verveeld gezicht; Eduard had het gevoel of hij in de maling werd genomen. Tenslotte kocht hij een grote ijzeren kolenschep, maar niet dan nadat hij zich ervan had verzekerd dat er een voldoende lange steel aan zat. Thuisgekomen voelde hij van spanning zijn hart bonzen, en het zweet brak hem uit.
    In de berging zocht hij een oude koffer. Terug in de kamer probeerde hij de zijrand van de kwal op zijn schep te krijgen. Niet te veel nadenken nu, dacht hij herhaaldelijk, "hij is bijna dood; hij is niet meer te redden." Maar de tranen stonden hem in de ogen. Je kunt een levend wezen niet zo behandelen, dacht hij telkens. Want hij is hier, en ik ben er verantwoordelijk voor geworden. Hij voelde zich zo langzamerhand als buiten zichzelf. Maar hij zette door, blindelings, bijna automatisch als een robot.
    De gel was zwaarder dan hij had gedacht. Hij blubberde van zijn schep af de koffer in, bijna tot over de rand. Om hem niet meer te hoeven zien lijden sloot Eduard de koffer snel met de twee slotjes. Waarom schaam ik mij zo? dacht hij. Ik kan er toch ook niets aan doen?
    Toen hij met de koffer de trap af zeulde, struikelde hij bijna. Buiten gekomen stak hij het trottoir over. De vuilniswagen was er altijd om negen uur. Het kwam goed uit dat er bij de lantaarn al drie zakken afval stonden; hij zette de koffer erbij en liep haastig terug naar zijn huis. Binnen ging hij voor zijn raam staan. Hij wachtte met gesloten ogen een minuut.
    Toen keek hij weer. De enorme gele vuilniswagen stond al op de hoek; hij vorderde slechts langzaam omdat er telkens zakken in moesten worden gesmeten. Mannen in gele pakken liepen er steeds omheen. – Godzijdank zal het nu niet lang meer duren, mompelde Eduard achter het raam.
    Opeens kwam van de zijstraat een sjofele man op een oude bakfiets aanrijden. Hij stopte bij het afval; blijkbaar had hij de koffer gezien. Hij stapte af, tilde de koffer op en legde hem voorzichtig in zijn bak.
    Tijd hem te openen en te bekijken had hij niet, want daar kwam de vuilniswagen er al aan. Waarschijnlijk was de man er van op de hoogte dat neergezet afval meenemen in deze stad ten strengste verboden was, en een fikse boete kon opleveren.
    Zo vlug mogelijk reed hij met zijn buit weg: om de hoek de zijstraat in, en hij was verdwenen.
    En verstard als een spook stond Eduard boven achter zijn raam.

Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren
Eduard komt thuis - (slot)
Reactie gegeven door Henk Gruys - 09:13 17-07-2017 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Dank voor je lezen en je reactie, evamaria. Ik waardeer dat zeer.

re: Eduard komt thuis - (slot)
Reactie gegeven door evamaria - 12:39 16-07-2017 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
water geven met een gietertje --- erg grappig. Zoals wel meer.

Onderhoudend verhaal.



De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287