|
|
de aarde draait rond haar as
assekloot
het was het woord van de dag
wij herhaalden het tot het slechts
klank zijn betekenis kwijt was
maanden gingen voorbij
af en toe een uitdrukking
of een woord dat de tijd merkte
onze kleine schoolkalender
de geranium lust nog wel een glas
kwam wat later omdat ze uitgedroogd
bijna dood na een weekend in haar pot
op apengapen lag
en zo vorderde het schooljaar
moeizaam van assekloot naar
de geranium lust nog wel een glas
voor de rest lazen wij in ons graf
Latijnse teksten verslikten ons
in Griekse aoristen
we mompelden soms in onze slaap
assekloot en de geranium lust nog
wel een glas
veel meer herinner ik mij niet meer
van die klas
|
|
|
Reactie gegeven door milou - 22:06 19-06-2017 |
|
|
|
Aoristen
milou***
|
|
Reactie gegeven door kiste - 22:05 19-06-2017 |
|
|
|
aoristen of aforisten?
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 16:06 19-06-2017 |
|
|
|
Het lesniveau van de Ned. gymnasia is meest wel behoorlijk,
de docenten zijn er gewoonlijk bevoegd en ze gebruiken liever niet veel flex docenten. Ook zijn de leerlingen gewoonlijk wel erop gesteld e.e.a. te leren.
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 15:14 19-06-2017 |
|
|
|
Ja, en Jezuiten hoefden zelfs hun eigen huishouden niet te doen. Een klooster of internaat, immers. Flex werk op allerlei scholen hoefde ook niet. Hun scholen stonden altijd goed bekend.
Op sommige scholen (niet alle) zijn die langdurige vergaderingen inderdaad een ramp. En als flex docent ben je al blij als je de leerlingen m.b.h. van een foto bij naam kunt kennen.
Het is een prachtig sonnet.
|
|
Reactie gegeven door milou - 14:43 19-06-2017 |
|
|
|
evamaria, het voordeel van jezuïeten als lesgevers was dat ze full time ter beschikking stonden. Ze hadden geen vrouw, geen kinderen en konden dus volledig opgaan in hun pedagogische en didactische taken.
Dat gedicht van Ida Gehrardt is toevallig één van de mooiste sonnetten die ik ooit gelezen heb
Eindvergadering
Terrarium. Verwaarloosd en geronnen
een gruwzaam leven in de dorre spleten;
het kruipen van de tijd geeft niets gewonnen
voor wie van moeheid niet te sterven weten.
De groene wanden zijn met slijm besponnen.
Er is geen water. Geen weet hoe zij heten.
Vertraagd zit een zijn eigen poot te vreten.
Twee zijn voorzichtig aan elkaar begonnen.
Genade, God, - o, laat mij toch ontwaken!
Verschrikkelijk is het rond dit groene laken.
`Wij gaan thans over tot de derde klas.'
Sigaren staan in scharen en in kaken.
Aanzie toch, wat wij van elkander maken!
Suf hokt de ziel in een verdord karkas.
indien ik er zo maar eentje kon schrijven dan was ik daar voor heel lang verguld mee.
Milou***
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 14:25 19-06-2017 |
|
|
|
Mijn opstellen - hoge cijfers ervoor - maar docenten hebben geen tijd voor meer commentaar, dat begrijp ik wel - en mijn school had een eigen blaadje waarin ll.
e.e.a. schreven. Ik ook wel eens. Ik heb het allemaal niet bewaard. Herinner me wat onderwerpen. Gedichten in een vorm, bv. een sonnet, nee, dat schreef ik niet.
Als het me erg verveelde in de klas - dat trage vertalen - ging ik er soms een ander, eigen boek naast lezen.
Maar ja, die lagere klassen Latijn en Grieks waren training: precies lezen en vertalen en allerlei uit het hoofd leren. Het had m.i. wel sprankelender gekund. Die lessen. Zo 12 uur per week..Was die rust en slaperigheid zo goed? De rust vond ik zeker weldadig. En er is niets tegen: concentratie op een tekst.
Gerhardt..ik kende die vertaling niet: nu stukjes opgezocht.
Zij was een kritische docente.
Uit haar gedicht "Eindvergadering":
Aanzie toch, wat wij van elkander maken!
Suf hokt de ziel in een verdord karkas.
(over vermoeide docenten en dat begrijp ik best, ik heb zelf als flex docent gewerkt).
Uit haar gedicht "A en Ω":
Het mooiste werk: Grieks in het eerste jaar.
Het Griekse alfabet staat op het bord.
'Kijk, kinderen, Ψ: dat is een kandelaar.
Maak dat de Omega gaaf getrokken wordt.
'Behoed dit eerst beginnen voor gevaar;
dat niet het werk, nauwelijks ontkiemd,
verdort.
|
|
Reactie gegeven door milou - 18:14 18-06-2017 |
|
|
|
Ja, eerst nauwkeurig vertalen, en als je dat kon mocht er wat poëzie bij. Eerst een goed sonnet maken en dan mochten wij ons aan een vrij vers wagen. De pater zei tegen mij: ge zult wel geen Kloos worden, maar misschien zit er wel een Hans Andreus in, als je veel oefent. Daarmee was ik al heel blij. Ja, Onno Damsté bij ons ook bekend, leraar klassieke talen op Vossius. Zijn boekjes werden ons sterk aangeraden. Maar voor Ida Gerhardt ging zijn hart wat vlugger slaan.
milou***
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 16:46 18-06-2017 |
|
|
|
In de laagste klassen waren we soms een heel lesuur bezig met het vertalen van een paar regeltjes: Caesar, De bello Gallico. Dat was wel wat slaapverwekkend.
Ik herinner me dat we in de hogere klassen de Aeneis van Vergilius gingen vertalen. Dat vond ik wel mooi. En ook: Cicero, de redevoeringen, dat vond ik wel leuk. Ook: Seneca, Brieven aan Lucillius. Het vertalen ging wel altijd heel langzaam. In de klas.
Voorts lazen wij op eigen houtje b.v. : Onno Damsté, allerlei vertalingen, pocketjes.
Er werd in de lessen Latijn en Grieks vooral nadruk gelegd op precies vertalen, niet zozeer op dichtkunst.
|
|
Reactie gegeven door milou - 20:19 17-06-2017 |
|
|
|
Diezelfde pater vond het moeilijk om te bekennen, maar hij deed het toch, dat we de Georgica van Vergilius beter in de vertaling van Ida Gehrardt lazen dan in die van Van Wilderode. En sindsdien ben ik een grote fan van die Ida.
milou****
|
|
Reactie gegeven door milou - 20:00 17-06-2017 |
|
|
|
Jazeker, stonden bij de Jezuieten heel hoog aangeschreven. De pater die poëzie gaf, maar ook Latijn en Grieks, was ook weg van Lucebert, maar hij vond dat wij eerst moesten proberen een redelijk goed sonnet te schrijven alvorens op de experimentele toer te gaan. Zelf schreef hij 'gebeden', uit de bijbel in het modern Nederlands herwerkte teksten die ons maar weinig aanspraken. Het was in elk geval één van de boeiendste leerjaren uit mijn leven. Die poësis, niet de vierde Latijnse.
milou***
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 19:49 17-06-2017 |
|
|
|
Wij hoefden nooit een gedicht te schrijven alleen opstellen.
In de hoogste lesjaren werd experimentele dichtkunst uitgebreid behandeld op ons gym, want de docent was bezig er een lesboek over te schrijven.
Vergilius en Homerus, waardeerde je dat niet op school?
|
|
Reactie gegeven door milou - 16:52 17-06-2017 |
|
|
|
Heb het verbeterd, bedankt. Ik werd pas voorgoed weer wakker in de poésis, zoals we dat hier in Vlaanderen noemen, het voorlaatste jaar, toen we allemaal een sonnet moesten schrijven. Mijn eerste, die ik niet meer durf te herlezen. Maar rond die tijd begon ik poëzie hogelijk te waarderen, en kocht mij Claus en Lucebert van mijn zakgeld.
Vr grt
milou***
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 14:17 17-06-2017 |
|
|
|
of een woord DAT de tijd merkte
Ja, dat rustige slaperige lezen..in een enkel lesuur een paar regels heel precies vertalen, wat rond fluisteren, ik herinner het me ook wel. Ik vond het niet zozeer moeizaam, vooral langzaam en eigenlijk wel heerlijk rustig. En af en toe toch wel een interessant stukje tekst.
Dat rustige is hier leuk beschreven.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|