Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Eva en de mannen - (slot)
 Henk Gruys - 20:49 15-11-2016 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 

                   

Eva en de mannen -(slot)


"Je hoort het, ga jij maar ergens anders heen," zegt Piet Biersteker grijnzend, "jij bent hier niet welkom."
    Zij denkt: er is hier iets gebeurd door hem, een kleine kwestie, waar de cafébaas het niet mee eens was; had hij zijn drankje niet betaald? Zij kijkt toe; medeleven is gewekt, ofschoon in dit geval tamelijk ongerijmd, de beroepsmatige interesse in de medemens. – Het wordt er niet echt gezelliger op, maar zich er mee bemoeien kan ook niet. De jongen kijkt onzeker van de een naar de ander; dan keert hij zich om en gaat weg.
    De deur valt dicht. – Stilte. Eva vindt het café ineens een tamelijk somber hol; zij drinkt haar cognac uit en betaalt aan de tap. Piet Biersteker kijkt op van zijn krant. Is het verbeelding dat hij iets van teleursteling op haar afstraalt, als zij voorbij loopt?
    "Verdomme Eva, doe je voorzichtig? Dat je straks niet met je vier wielen in de lucht hangt?" Korte grijns; hij vouwt de krant open en knipoogt nog een keer.
    Zij loopt naar buiten. De fijne sneeuw is inmiddels veel dichter geworden, en geselt haar gezicht. Zij huivert in haar korte rok, en zwartleren jasje. Op dit weer heb ik niet gerekend. Vlug stapt zij in de auto, schudt voorover buigend de sneeuw uit haar haren, start en draait achteruit het terreintje af. Zij heeft het koud, de kachel staat op vol, maar het duurt een eeuwigheid voor die warm is. Waarom heeft ze geen lange jas meegenomen? Misleid door de gloeiendhete cv in het gerechtsgebouw en door haar verwarmde auto daarna. – Verderop staat de zwarte Mercedes van Piet Biersteker. Een wonder dat hij nog niet vroeg of zij wilde meerijden. Mafkees. Vetklep. – Ach zij moet niet steeds hetzelfde over zulke mannen denken!
    De radio geeft ruis alsof de sneeuw de ontvangst is binnengedrongen; ze drukt op knopjes, maar het helpt niet, beter kan zij een cd opzetten. "Alles vanmiddag is oncomfortabel."
    In de verte op de weg ziet zij de telganger weer; links links en rechts rechts. Zij remt tot vlak naast hem en opent het portier. Hij lijkt verrast, klimt dan houterig de wagen in en trekt het portier dicht. "Dank u dank u," zegt hij, "George." Hij geeft een slappe hand; zelfs over zijn beige coltrui steekt zijn adamsappel nog een stuk naar voren.
    Een griezel eigenlijk, bij nader inzien. – Is hier soms zo'n inrichting in de buurt, waar hij woont?
    Zij is wel in zo'n tehuis geweest. Wat zij zich herinnert waren de grauwgele muren zonder versiering, en de bijzondere geur die je aan een soort opgedroogde angst deed denken. Een andere geur dan die van de jongen afkomt, zij weet niet van wat.
    Dan ineens legt hij zijn hand op haar dij. En alsof hij zijn adem in houdt kijkt hij ernaar in gespannen afwachting. Ze voelt de hand schuiven, een waas van weerzin komt haar voor de ogen. Zij gooit het portier open, alles gaat vanzelf als een automaat. Ze schreeuwt: "Stap uit! Onmiddellijk! Ben je helemaal gek geworden?!" Ze duwt hem al rijdend naar buiten en trekt de deur dicht.
    Geschrokken en nog bevend van emotie rijdt zij weg. Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze de telganger, die op de weg is achtergebleven, maar hij loopt niet, hij zit op zijn knieën in de sneeuw. Zij ziet hem kleiner worden tot hij verdwenen is in een bocht. Hij zwaaide met beide armen, dacht zij.
    Nee, het zal toch hopelijk niet, dat er iets mis is. Dat hij niet meer kan lopen doordat ik over zijn voet ben gereden? Of dat hij door de rijdende auto is geraakt toen ik hem naar buiten duwde? Zij remt, rijdt een heel stuk achteruit.
    Maar ze ziet hem niet; waar is hij nu? Nergens meer te zien. Als zij uitstapt hagelen fijne sneeuwkorrels in haar hals, tegen haar wangen en voorhoofd.
    Je kunt je hier niet verbergen; er is niets, om je te verschuilen,en niet genoeg sneeuw om bedolven te worden. Geen struiken of bomen, alleen die rij paaltjes met prikkeldraad erlangs.
    Huiverend begint ze een heel stuk terug te lopen. Ergens moet hij toch zijn? Zijn de tranen in haar ogen alleen van de kou, of van onzekerheid en spijt over het probleem waarin ze plots terecht is gekomen? – Straks word ik nog ziek als ik hier blijf, in die wind en die sneeuw. Maar ze wil niet opgeven, alleen al om zichzelf gerust te stellen dat er niets bijzonders is gebeurd.     Misschien is hij voor haar uit gerend de hele weg af zonder dat zij het merkte. Wat een houding, wat een afgang. Teruggegaan naar het duincafé kan niet. Ik wil daar niet naartoe... Niet naar Piet Biersteker. Oh nee... alsjeblieft.
    Zij loopt steeds doellozer hele stukken heen, en weer terug; haar schoenen raken vol sneeuw en ijswater. En straks wil de auto niet meer starten, denkt ze. Met een te koude accu.
    Het gaat schemerig worden. Zij begint langzamerhand zo hevig te rillen dat haar schouders schokken en haar tanden klapperen.
    "En nu houd ik het niet langer uit," denkt zij iedere keer als zij weer een stuk tegen de bui in moet lopen.
    Er is nergens in de omtrek iemand te zien. Zij kruipt in haar ijskoude auto, zonder de man, die zij zojuist naar buiten heeft gewerkt, te kunnen terugvinden.
    Het zicht is slecht.
    Het begint alsmaar harder te sneeuwen.

Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren

De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287