|
|
.
De tuinman schrijft rozen op haar raam.
Zij leest ze niet.
Hij legt de herfst te slapen in een winterbed.
En zal voor haar de lente wakker maken.
Zij ziet hem niet.
Hoe hij voor haar de bomen groeien laat.
Hoe hij de tijd snoeit tot groene dagen.
En het gras voorzichtig voor haar voeten legt.
Zij voelt het niet.
Enkel de woorden van een blauwe rijmelaar
lijken haar poëzie.
Terwijl de tuinman naarstig zijn gedichten spit.
Voor haar.
|
|
|
Reactie gegeven door Uvi - 18:27 01-11-2016 |
|
|
|
Je hebt de Griekse invalshoek niet uitgewerkt, merk ik. Ik bedoel de verhouding tussen de tuinman en zijn blauwe rijmelaar.
...
neen, Milou,
de Griekse liefde is voor mij beperkt tot
de hersenen van Athene en de spieren van Sparta.
Hoewel ik de Grieks-Latijnse heb mogen volgen,
ken ik mijn nederige plaats
op de trappen van vergelijking.
Ik ken totaal geen jaloezie,
maar heb het talent van bewonderen.
U weet dat ik geniet van uw eruditie.
Wil mijn schrijfsels dan ook louter zien
als een neerslag van gevoelens.
Die ik nog nat van de inkt op het net gooi.
Gewoon om het schrijfplezier.
Verder reikt mijn ambitie niet.
En elke zinnige interactie is een cadeau.
|
|
Reactie gegeven door milou - 18:02 01-11-2016 |
|
|
|
Ik heb ook Horatius vermeld in mijn renaissance-ervaring, wat je nog ouder maakt, UVI, een romein zowaar. Ik denk meer bepaald aan de satiren. De tuin, de tuinman breng ik uiteraard ook in verband met de priapische gedichten die in het oude Rome veelvuldig circuleerden, en soms sub rosa aan een mooie dame voorgelezen werden.
Je hebt de Griekse invalshoek niet uitgewerkt, merk ik. Ik bedoel de verhouding tussen de tuinman en zijn blauwe rijmelaar. Een bewuste keuze, of ingegeven door een zekere pudeur?
vr grt
milou***
|
|
dierbare Milou, re: De groene dichter |
|
Reactie gegeven door Uvi - 17:53 01-11-2016 |
|
|
|
ik wist dat ik een oud jongetje was,
maar dit overtreft mijn stoutste
verwachtingen.
Nu ben ik blijkbaar zelfs een Renaissance-pennenlikker.
Dit had ik nooit durven dromen.
En dat van uw hedendaagse hand.
Groet de Freule van mij en haar groene Vazal.
Ook de Vadsige Koning niet te vergeten.
your humble servant,
|
|
Reactie gegeven door milou - 17:33 01-11-2016 |
|
|
|
Ik ken het gezegde nog van Horatius: ut pictura poësis, wat zoveel betekent dat wil poëzie goed werk afleveren, zij zich moet oriënteren op de schilderkunst, en dus zoals deze de natuur moet nabootsen, in al haar schakeringen en details. In het geval van de tuinman zou ik eerder zeggen: ut natura poësis. De poezie moet zelf natuur worden, wil ze poezie zijn: rozen fabriceren, bomen laten groeien, maar ook de natuur waar nodig corrigeren, snoeien en maaien. Bovenal gericht aan zijn hartsdame, want zonder haar signatuur in zijn werk, is het geen echte poezie. Het is jammer dat de hartsdame dat niet wil begrijpen en halsstarrig aan die pennenlikker vasthoudt.
Mooi gedichtje in renaissance-stijl geschreven. Ik zal het hen laten lezen UVI.
Vr grt
milou***
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|