|
Zijn dochters maken hem onsterfelijk, zegt hij.
Zijn onbegrijpelijke grijze ogen
Kijken liefdevol naar een ruggetje in roze jas.
We staan op gepaste afstand twee schommels te duwen,
Beiden diep afgedreven in de spelonken van het normale leven.
De woorden die nu aan ons kleven,
Zijn zo lelijk dat ze best vermeden worden;
Prijken op boodschappenlijst en drogisterij-reclame:
3 voor de prijs van 2, daar kan je weer een weekje
verder mee.
Zijn dochters maken hem onsterfelijk, zegt hij.
Herinnert mij aan wat er was
En wat er is gebleven en verloren.
Geen nood: een nieuwe generatie is geboren.
|