 |
|
De grijsaard draaide een punt aan zijn boerenzakdoek en ragde er wat mee in zijn neus terwijl hij naar de schommelende kinderen keek.
Waarom hij in de speeltuin zat begreep niemand, hijzelf wel, hij haatte kinderen, niet omdat ze klein waren, neen, omdat ze plezier hadden.
Plezier was iets wat hij zelf niet kende, de ander ook niet gunde, dus zat hij op dat bankje te wachten tot een kindje van de schommel viel, of liefst nog gewoon struikelde tijdens het achter de bal aan rennen, zodat een knie bloedde, er grint in nestelde en het ukje heel hard ging huilen omdat de steentjes in de wond zo brandden.
Dat waren momenten waarop de zure oude man heel even gelukkig was, dan kwam er genoeglijke rook uit zijn oren..
|
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 22:07 25-05-2014 |
|
|
|
Het sprookje, de parabel, het vileine verhaaltje. Allemaal leuke stijlfiguren. Helemaal niet makkelijk dus. We zouden hier eens een sprookjeswedstrijd moeten (laten, hallo Sheen) organiseren. Ik ben toevallig goed in oeverloos ouwehoeren dus de beker kan me vrijwel niet ontgaan.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 21:35 25-05-2014 |
|
|
|
Soms, wanneer ik met de hond langs de zee loop, en daar de voetstappen in het zand zie van iemand die er voor mij liep, dan probeer ik me voor te stellen wie dat was, welke schoenmaat, en zet mijn voeten op die voetstappen en verplaats me erin.
Als het grote voeten zijn, met veel ruimte ertussen, dan is het de voetstap van een vitale man, maar die grote voeten en dan stappen dicht op elkaar gezet maakt me doodmoe, terwijl ik maat 39 heb notabene, ik stap dan die stapjes en denk aan alle verboden woorden, zon maan zee strand zand, sterren etc etc.. Uren later , op de terugweg, is het vloed en zijn die voetstappen weg, bijzonder he? Dat ik dan denk, goh.. het lijkt wel poëzie, voetstap weg uit het zand, dat deed de zee, zo meteen zakt de zon er ook nog in en verschijnt de maan, sprookjesachtiger kan je het toch niet maken?
En waar is dan die voetstapzetter gebleven?
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 21:08 25-05-2014 |
|
|
|
Wat het hekelsprookje onderscheidt van zijn grote broer is de vluchtigheid van het gehekelde. We weten allen nog de verschrikking van een grote boze wolf op te roepen; van een jaloerse stiefmoeder; een hongerige reus. Maar helaas zal de schaduw van een voet al bij het keren van het tij zijn weggewaaid. Zoals het natuurlijk hoort. Zielig maar achteraf.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 20:43 25-05-2014 |
|
|
|
ja, die pruimende ouwe mannetjes hebben vaak ook maar twee voortanden over he? En die zijn dan gelig bruin,of bruinig geel..
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 20:41 25-05-2014 |
|
|
|
Volgens mij was het overjarige pruimtabak, dat kwijlt wat meer...
|
|
Reactie gegeven door 88 - 20:40 25-05-2014 |
|
|
|
oh ja! gedaan!
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 20:26 25-05-2014 |
|
|
|
Ik zeg hier eens mooi niks over. Tot de sprookjesjuf heeft gereageerd op MIJN gedicht, zeil in zicht. Want ik was eerder. Oja!
|
|
Reactie gegeven door Aubrey - 20:23 25-05-2014 |
|
|
|
De sadist!
Het is leedvermaak, want hij geniet
van een ander z'n pijn en verdriet.
Hij betaalt aan 't loket
een duur toegangsbiljet
voor 't genot, dat het treurspel hem biedt.
|
|
Reactie gegeven door amarins - 20:21 25-05-2014 |
|
|
|
Blijf schrijven 88; je bent (denk ik, want ik ken je niet) zo leuk.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
