 |
| hansputtenstein - 17:04 30-12-2005 |
|
|
Hij woont in woede, een purperhuis
de blinden hoogrood gekoond
langs de vensters kale takken
lopen aan een vuurmond
met de tong op scherp aan de trekker
tiert en briest hij
spuwt zijn inzichten in salvo's rond
wurgt woorden op drempels
en laat de deuren happen naar adem
na het schrobben van eigen gelijk
glimt de vloer onbegaanbaar glad
de schoenen uitgeschopt, boosheid afgeworpen
buigt hij met de souplesse van een jonge twijg
en veinst herstel achter een glimlach
een veer lijkt in zijn tred geslopen
voor even bestand tegen buien
de wapens afgelegd
morgen of later als kwaad-
aardigheid gist
is haar gelijk
een kameleon.
|
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 18:18 02-01-2006 |
|
|
|
dag papaver
een goed beginnetje en een mooi einde
mag ik je daarvoor alvast bedanken
"Daarna blijkt de woede niet doorleeft maar eerder poëtisch besproken."
Dat is wel een rake ke(r)nschets. Dat doorleven zal nog lastig worden.
We blijven proberen.
groeten
hans
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 18:11 02-01-2006 |
|
|
|
Dag Buigt
Tja, die gevechten zijn ook vermoeiend; zeker voor de luiaards onder ons.
In strofe 2 en 3 had ik zelf al het mes gezet.
Strofe is in behandeling. Jouw aanmoediging daarbij helpt.
Die lopen aan een vuurmond zijn overigens geen wandelende takken maar dat had je vast wel begrepen.
Bedankt voor je reactie. Ik doe er mijn voordeel mee.
hans
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 17:45 02-01-2006 |
|
|
|
Er is al veel gezegd. Misschien kan ik als luie donder nog iets toevoegen. Want het gedicht is buitengewoon vermoeiend om te lezen. Bijvoorbeeld dit:
> langs de vensters kale takken
> lopen aan een vuurmond
> met de tong op scherp aan de trekker
Kale takken lopen aan een vuurmond met de tong aan de trekker. Nee, too much baby. Dat doen kale takken niet. En behalve dat, is twee keer 'aan' ook wel rijkelijk in deze zin. Vergeet niet dat de hersens van de lezer al die woeste beelden moeten kunnen volgen. En dat is erg vermoeiend in dit geval.
Buigt
|
|
Reactie gegeven door Lilian_C - 15:03 02-01-2006 |
|
|
|
Ja, ik begreep dat wel. Die eerste strofe. Het beeldend neerzetten is juist boeiend wat mij betreft. In de strofen daaropvolgend laat je dat beeldend zijn los, of althans geef je er een andere richting aan. Soms is het moeilijk, te vertellen, hoe iets op je overkomt.
Groet, Lilian
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 14:37 02-01-2006 |
|
|
|
Dag Lilian
Ook jij wijst op de noodzaak van inkorten en geeft stof tot nadenken. Ik ben doende.
Wat er nu al uit is (voorlopig-):
/tiert en briest hij/
/boosheid afgeworpen/
/een veer lijkt in zijn tred geslopen/
/buigt hij met de souplesse van een jonge twijg/
/de wapens afgelegd/
Daarmee ondervang ik een deel van je zinvolle kritiek.
Ik sleutel en herschik nog wat verder.
Jouw suggestie om met een landschap iets te doen vanuit een raam past hier wat mij betreft niet.
Dan ga ik een heel andere kant op en dat moet dan maar in een ander gedicht-)
Wat ik deed was een persoon als een ding neer te zetten n.l. een huis met een boom en die dingen het uiterlijk geven van die persoon (takken/haar//lopen- konen/wangen/blinden/luiken etc)
Daarna komt de woedeuitbarsting en aan het eind
wordt geen teken gegeven dat het daarna wel goed zit. Integendeel. Hij blijft in woede wonen, zij probeert te overleven. Er kan van alles aan de hand zijn.
groet en dank van
hans
|
|
Reactie gegeven door Lilian_C - 13:37 02-01-2006 |
|
|
|
Nou. Dit gedicht herhaaldelijk gelezen. Het zijn niet alleen de vele beelden, die dit wat ontoegankelijk maken. Het is ook het onderwerp, dat voor mijn gevoel slechts over de boosheid gaat. Woede benoemt in de eerste regel met als gevolg, dat het haast voorspelbaar tot een uitleg komt over diezelfde woede. Diezelfde woede, wordt vervolgens boosheid. Een duidelijk geval van het ontkrachten van woorden, zodra ze benoemd worden. Woede afleggen gaat niet. Boosheid wel.
Dus het moest wel. Vervolgens een flits van gevoel dat blijft hangen overgaand in zelfs een veer.
Onwaarschijnlijk zo rap dat gaat. De laatste strofe een doordenker dan, in andere taal, maar niet dusdanig gebracht, dat het doordringt. Kan aan mij liggen.
Inderdaad links en rechts mooie regels. Heel even had ik het beeld van een oude eik, een winterlandschap, bekeken vanuit een raam. Dat beeld. Het zou mooi zijn wanneer je dat vast kon houden. Inkorten zou het gedicht goed doen lijkt me.
Groet,
Lilian
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 14:04 01-01-2006 |
|
|
|
Hoi Erwin,
Zo is het kernachtig samengevat:
“….ofwel ben je er heel lang aan bezig geweest
en hebben steeds meer beelden en ideeën
zich een plaats in het gedicht toegeëigend.”
Zeven is dan lastig maar je helpt me met:
“Neemt niet weg dat ik sommige zinnen
zeker geslaagd vind.”
Op weg van veel naar minder groet ik je
hans
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 16:34 31-12-2005 |
|
|
|
Dag pieterszz
Dank je hartelijk voor het welkom en jij ook alle goeds toegewenst voor straks en later.
Uit jouw bijdrage aan grensgevechten begrijp ik dat ander wapentuig ingezet moet worden; het snoeimes. Occam ziet toe.
Ik denk dat het wel iets minder kan maar ik koos er aanvankelijk bewust voor om de woede en de gramschap breed uit te meten. Minder blijkt volgens de lezer meer te zijn en de lezer heeft meestal gelijk.
Dank voor je constructieve bijdrage.
groet
hans
|
|
Reactie gegeven door Pietersz van Calumburgh - 15:31 31-12-2005 |
|
|
|
WELKOM
in het voorportaal van deze ongewijde tempel Hans. En goed om je hier te treffen.
Even met je meegelopen tijdens dit grensgevecht.
" ... Hij woont in woede, een purperhuis
de blinden hoogrood gekoond
langs de vensters kale takken ..."
dat is voor deze stroof voor mij reeds voldoende.
Maar je gaat door.
De regels:
" ... tiert en briest hij
spuwt zijn inzichten in salvo's rond
wurgt woorden op drempels
en laat de deuren happen naar adem
na het schrobben van eigen gelijk
glimt de vloer onbegaanbaar glad ..."
denderen teveel door. En er wordt in één adem in deze strofe ook het inzicht weergegeven in de laatste twee regels. Je kunt ervoor kiezen om dat verderop aan te geven.
Graag even meegestreden maar het is voor mij teveel strijd. Moegestreden, dat niet ......
Ik wens je voor 2006 veel geluk, liefde, inzicht, gezondheid en creativiteit.
[color=CC3300]| groet, pieterszzz |[/color]
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 10:44 31-12-2005 |
|
|
|
Dag Willem,
Tijdje geleden dat ik de man van Soul tegenkwam. Bedankt voor de moeite die je nam en voor de waardering die je gaf. Naar inhoud en toon ben ik er blij mee.
groeten
hans
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 10:33 31-12-2005 |
|
|
|
Dag Eirinn
Je ziet niets, je leest niets en je voelt niets. Dat is niet veel-) Teveel beelden bij-op-en naast elkaar gestapeld/geconstrueerd is wel een punt denk ik. Daarover had ik ook zelf al mijn twijfel. Neem ik mee. Bedankt voor je impressie en de aandacht.
groeten van
hans
|
|
Reactie gegeven door willemadelaar - 22:10 30-12-2005 |
|
|
|
dag hans, nee, dit is geen reclame voor de upc, ik wil je niet met lieflijke stem een nieuw bonnement aansmeren
ik kom even je gedicht bespreken, becommentarieren, tenminste als je het goed vindt
het is geloof ik de eerste keer, dat ik een gedicht van je bespreek, nu, laat deze keer dan meteen maar onvergetelijk worden
een inleiding met humor breekt meteen het ijs, maar nu genoeg uitgesteld, wir fangen an
allereerst: het gedicht is een hij/zij gedicht,
het gebruik van hij of zij schept enige afstand tusssen schrijver en beschrevene, het voorkomt de schijn van een al te grote betrokkeneheid, de schrijver verslaat op afstand, registreert koel de felle emoties op de gezichten van beide strijdende partijen
het bloed stijgt hem niet naar het hoofd, de inkt daarentegen daalt in sierlijke krullen en banen neer
hij voelt de woede niet, maar hij benoemt de woede, de woede die hij ongetwijfels ooit zelf heeft gekend, maar toen was hij niet to schrijven in staat, nee, toen had hij eerder de neiging de trekker over te halen en de rivaal voor eeuwig het zwijgen op te leggen
een woedend persoon wordt ten tonele gevoerd met al zijn atributen
waarom is hij woedend
hij is woedend omdat hij zijn gelijk niet krijgt
krijgt hij echter zijn gelijk, dan wordt het hem een beetje onbehaaglijk, want ja, die woede was een heerlijk zekere toestand, je wist wie de vijand was en je wist dat ze je vijand was, maar nu, na die woede, welke houding nemen we na die woedeaanval aan
dan wordt vriedelijkheid geveinsd en ontspannenheid gesuggereerd, maar het kwaad is wel geschied
de vrede dien daarna zogenaamd intreedt of gesloten wordt is eigenlijk geen vrede, maar gewoon een bestand, een wapenstilstand, de wapens zwijgen even, meer niet
maar onderhuids smeult ergens het vuur van de (moeilijk,lelijk woord) ongelijkhebster tot eens.......
en..wat vindt lezer dezes nu van dit gedicht
zelf hoopt hij een dergelijke situatie niet mee te hoeven maken, maar hij weet, waar twee mensen elkaar liefhebben, zullen twee mensen elkaar haten
hij bewondert het schilderij, de kleurstelling, de penceelvoering, de techniek, de lijn die logischerwijs loopt van begin naar einde, hij zegt knap en neemt voor de vakman zijn hoed af
in zijn leven zal hij zich het beeld, dat dit gedicht oproept cq verwoordt, mocht zich ooit weer een dergelijke situatie voordoen, eens herinneren
ja hans verwoordde dit zo
oh hoe weinig verschillen mensen van in wezen elkaar
wat zijn we toch dom dat we steeds weer in diezelfde mechanismes meegaan
en oh wat zijn die herhalingen toch weer lekker en vertrouwd, ja, wat zijn we eigenlijk, omwille van de kunst, een stelletje massochisten
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
