Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Van ooit en voor altijd
 Margreet - 10:29 24-12-2005 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Margreet  Bekijk statistieken van dit gedicht 

Van ooit en voor altijd

Hij trekt de deur achter zich dicht. Het huis is te warm. En te stil.
Hij loopt het dorp door, in de richting van de Vlamingpolder.
Het is donker, maar hij maalt er niet om. Deze route kent hij blindelings.
Overal zijn de gordijnen dicht en de winkels gesloten.
Bij de cafetaria klinkt rumoer, harde stemmen, gelach, brommers.
Bij de bakker aan de rand van het dorp ligt nog kerstbrood in de etalage. Met flakkerende rode lampjes eromheen. Het brood lijkt van plastic, is vast van plastic, zo glimt het.

Buiten het dorp, bij de molen, blijft hij even staan en probeert zijn pijp aan het branden te krijgen. Het lucifervlammetje waait steeds uit. Maar het lukt.
Hij rookt bijna nooit meer, maar zij hield zo van de geur. En hij van haar.

Terwijl hij in de richting van de radartoren loopt, ziet hij haar voor zich. Hoe ze keek, hoe ze bewoog, hoe ze lachte. De lach die uit haar ogen spatte en de lach die haar ogen niet meer bereikte.
Hij schopt tegen een colablikje en schrikt van de herrie die hij daarmee veroorzaakt. Het is voorbij. Is het ooit voorbij? Ze is altijd bij hem.

De strandtrap. Hoe ze samen naar boven renden en zij meestal won. En hoe ze straalde als zij weer als eerste de zee zag; en de schepen op weg naar de Westerschelde.
Het is stil op het strand, zelfs geen vissers nu. Hij is de enige.
Hij loopt een eindje in de richting van de Zwartepolder. Hij heeft zijn laarzen aangetrokken om de inham over te kunnen steken. Maar het is niet nodig, het is eb. Het geluid van de branding klinkt zachtjes. Het is zo oud, zo nieuw, zo van ooit en voor altijd. Zoals zij, zoals het had moeten zijn.

Er ritselt iets. Hij kijkt. Het licht wit op. Een verwaaide plastic zak in het prikkeldraad dat het duin beschermt. Er is al veel afgeslagen hier. En opgehoogd en opnieuw verloren.
Hij gaat zitten. Het zand is vochtig. Het voelt kil aan zijn billen.
Achter hem in de verte luiden klokken. Bijna half twaalf. De nachtmis. In gedachten hoort hij het koor, ‘Wachet auf…’
Even trekt hevig heimwee door hem heen. Even zou hij willen weten hoe het klonk, met hun stemmen erbij.
Hij zucht, ziet het donkere bewegen van de zee, de lichtjes van schepen, de vuurtoren van Westkapelle. Overkant.
Hij staat op om de plastic zak uit het prikkeldraad te trekken. Weemoed is toch prettiger zonder natte broek. Dan gaat hij weer zitten.

Hij wil kijken, verder kijken, in gedachten met de schepen mee. Naar waar dromen bewaard worden. En engelen zingen.
Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren
Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door Abel Staring - 23:35 07-02-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Je verhaal is helder, vlot, poespasvrij geschreven, maar het is mij au fond wat te braaf en het slot is mij te zoet. De mooiste zin vond ik:

De lach die uit haar ogen spatte en de lach die haar ogen niet meer bereikte.

Wees gegroet van Abel

voor Buigt
Reactie gegeven door Margreet - 09:37 28-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Nou, voor deze keer dan Buigt.
Je zult je helaas wel nog een keertje door een engel moeten heenbijten:

“Wachet auf,” ruft uns die Stimme
Der Wächter sehr hoch auf der Zinne,
“Wach auf du Stadt Jerusalem!
Mitternacht heiß diese Stunde!”
Sie rufen uns mit hellem Munde:
“Wo seid ihr klugen Jungfrauen?
Wohlauf, der Bräutigam kommt,
Steht auf, die Lampen nehmt!
Halleluja!
Macht euch bereit zur Hochzeitsfreud;
Ihr müset ihm entgegengehen!”

Zion hört die Wähter singen,
Das Herz tut ihr vor Freuden springen,
Sie wachet und steht eilend auf.
Ihr Freund kommt vom Himmel prächtig,
Von Gnaden stark, von Wahrheit mächtig;
Ihr Licht wird hell, ihr Stern geht auf.
Nun komm, du werte Kron,
Herr Jesu, Gottes Sohn!
Hosianna!
Wir folgen all zum Freudensaal
Und halten mit das Abendmahl.

Gloria sei dir gesungen
Mit Menschen- und mit Engelzungen,
Mit Harfen und mit Zimbeln schön.
Von zwölf Perlen sind die Tore
An deiner Stadt, wir stehn im Chore
Der Engel hoch um deinen Thron.
Kein Aug hat je gespürt,
Kein Ohr hat mehr gehört
Solche Freude.
Des jauchzen wir und singen dir
Das Halleluja für und für.

Re: Van ooit en voor alti
Reactie gegeven door Buigt - 18:16 27-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Afgezien van het muziekje eronder, is de dichter natuurlijk Philip Nicolai naar een origineel (en veel beter) gedicht uit de vroegzestiende eeuw van de legendarische Hans Sachs. Het is interessant de ontwikkeling van de Duitse taal sindsdien te volgen.

Wachet auf, wacht auf, es taget!
Ein nachtigal, die waget
ir stim mit suessem hal.
ir thon durchclinget perg vnd thal.
Die morgenrot her zicket.
Der leo sich peclaget;
Wie geren er verjaget
die lieplich nachtigal.
Der liechte man ist worden fal,
Die helle sun her plicket.
Das wilde schwein schreit «waffe»,
Die nachtigal zw straffe.
Der poch hunt kacz mit im
marren stet dar wider mit grim,
Vnd das schlangen geczichte
Wisplet vnd wider fichte,
Die wolff hewlen al gleich,
Wollen das die nachtigal weich,
Furchten des tages lichte.
Jdoch sie schweiget nichte
Sunder singet fröleich!
Der tag get auf gar frewdenreich.
Secht: die irenden schaffe
Erwacht sint von dem schlaffe
Von der nachtigal stim.
Des manes schein sie achten nim

Buigt

Re: Van ooit en voor alti
Reactie gegeven door hspbitter - 17:34 27-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Tja, verdienstelijk, meer voel ik er niet bij. Het betekent voor mij dat het niet apert vreselijk of slecht is, maar dat het me nergens echt beetgrijpt, noch in inhoud, noch in taal. Dat is en blijft uiteraard subjectief.
Met de santekraam bedoel ik dat als je het begrip "engel" ten tonele voert, je er meteen een hele rits associaties en connotaties gratis bij krijgt en dat kan "goedkoop", ondoordacht, te gulzig wellicht, overkomen. Voor sommigen lijkt het diep, maar het is het niet. Dat soort zaken moet je mijns inziens doseren: ofwel suggereren, ofwel flink overdrijven, ofwel achterwege laten. Daarbij heb ik meer sympathie voor een geslaagde omkering van de verwachtingen, bijvoorbeeld God laten optreden als een halfverzopen kat, die je als dank omdat je hem gered hebt drie wensen toestaat, die vervolgens dan niet (of gruwelijk net-niet) uitkomen.
Het "wachet auf" ken ik niet, is het uit de Mattheus Passion wellicht? Ik ben niet echt een fan van Bach. Wel van Wagner.

Re: Van ooit en voor alti
Reactie gegeven door Margreet - 16:43 25-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Beste Bitter, verdienstelijk, ja dat is wel een erg woord.
Ik begrijp ongeveer wat je ervan vindt. Maar wat bedoel je met de santekraam van het hiernamaals? Ken je het "Wachet auf"?

Re: Van ooit en voor alti
Reactie gegeven door Margreet - 16:39 25-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Tamarinde en Nico, ook jullie bedankt voor het lezen en reageren.
Over het eind van het verhaaltje, zie mijn reactie aan Elias.

Groet,
Margreet

Re: Van ooit en voor alti
Reactie gegeven door Margreet - 16:37 25-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Dag Elias, dank je wel voor je uitgebreide reactie op mijn verhaal.
Het doet me goed dat je het mooi vindt en ik neem je kritische kanttekeningen ter harte.
Het is in de revisie en ik weet nog niet goed wat ik met het slot zal doen. Daar vallen zoveel mensen over, dat het kill-your-darlingsprincipe waarschijnlijk toch van stal gehaald moet worden.

Groet,
Margreet

Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door Elias Wagenaar - 22:38 18-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Hallo Margreet,
Een mooi verhaal, vind ik. Heel rustig en visueel geschreven. Ik heb de tekst hieronder geplakt met wat aanmerkingen en opmerkingen tussen haakjes. Eigenlijk wilde ik met kleurtjes werken, maar dat lukt me nog niet. Hopelijk heb je er iets aan.
Vriendelijke groet,
Elias


Van ooit en voor altijd (Niet zo'n sterke titel. Beetje melodramatisch. Kan het pakkender / beeldender?

Hij trekt de deur achter zich dicht. Het huis is te warm. En te stil.
Hij loopt het dorp door, in de richting van de Vlamingpolder.
Het is donker, maar hij maalt er niet om. Deze route kent hij blindelings.
Overal zijn de gordijnen dicht en de winkels gesloten.
Bij de cafetaria klinkt rumoer, harde stemmen, gelach, brommers.
Bij de bakker aan de rand van het dorp ligt nog kerstbrood in de etalage. Met flakkerende rode lampjes eromheen. Het brood lijkt van plastic, is vast van plastic, zo glimt het. (Mooi!)

Buiten het dorp, bij de molen, blijft hij even staan en probeert zijn pijp aan het branden te krijgen. Het lucifervlammetje waait steeds uit. Maar het lukt.
Hij rookt bijna nooit meer, maar zij hield zo van de geur. En hij van haar. (Mooi!)

Terwijl hij in de richting van de radartoren loopt, ziet hij haar voor zich. Hoe ze keek, hoe ze bewoog, hoe ze lachte. De lach die uit haar ogen spatte en de lach die haar ogen niet meer bereikte.
Hij schopt tegen een colablikje en schrikt van de herrie die hij daarmee veroorzaakt. Het is voorbij. Is het ooit voorbij? Ze is altijd bij hem. (Van deze drie zinnen vraag ik me af of ze de conclusie van het verhaal kunnen zijn. Misschien komen ze te vroeg. Misschien zijn het zelfs mooie laatste zinnen?)

De strandtrap. Hoe ze samen naar boven renden en zij meestal won. En hoe ze straalde als zij weer als eerste de zee zag; en de schepen op weg naar de Westerschelde.
Het is stil op het strand, zelfs geen vissers nu. Hij is de enige. (Laatste zin kan weg.)
Hij loopt een eindje in de richting van de Zwartepolder. Hij heeft zijn laarzen aangetrokken om de inham over te kunnen steken. Maar het is niet nodig, het is eb. (Hier kun je wat meer laten zien / horen. Schelpjes die onder zolen knisperen, zuigend zompig zand, in de verte het geluid van de branding...) klinkt zachtjes. Het is zo oud, zo nieuw, zo van ooit en voor altijd. Zoals zij, zoals het had moeten zijn.

Er ritselt iets. Hij kijkt. Het licht wit op. Een verwaaide plastic zak in het prikkeldraad dat het duin beschermt. Er is al veel afgeslagen hier. En opgehoogd en opnieuw verloren.
Hij gaat zitten. Het zand is vochtig. Het voelt kil aan zijn billen.
Achter hem in de verte luiden klokken. Bijna half twaalf. De nachtmis. In gedachten hoort hij het koor, ‘Wachet auf…’
Even trekt hevig heimwee door hem heen. Even zou hij willen weten hoe het klonk, met hun stemmen erbij.
Hij zucht, ziet het donkere bewegen van de zee, de lichtjes van schepen, de vuurtoren van Westkapelle. Overkant. (Mooi!)
Hij staat op om de plastic zak uit het prikkeldraad te trekken. Weemoed is toch prettiger zonder natte broek. Dan gaat hij weer zitten.

Hij wil kijken, verder kijken, in gedachten met de schepen mee. Naar waar dromen bewaard worden. En engelen zingen. (Deze laatste twee zinnen vind ik niet zo sterk. Een beetje cliche. Ik zou voor die andere (drie) zinnen kiezen, denk ik.)

Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door Tamarinde - 20:19 14-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
het verhaal boeit me totdat het gaat ritselen. Wat mij betreft mag het eindigen bij "zoals het had moeten zijn." Of dan hoort hij iets ritselen en dan stoppen. Dat maakt het voor mij spannender, nu vind ik het te gemakkelijk eindigen. Alles was immers al gezegd.

Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door nico - 17:57 14-01-2006 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Weemoed is toch prettiger zonder natte broek. Mooi. Mooie sfeertekening, alleen het einde vind ik niet recht doen aan de rest van het verhaal. Een hoog uitgaan als een nachtkaars-gehalte. Halverwege je verhaal dacht ik, ojee die gaat er een eind aan maken - wat ik trouwens ook niet een pakkend einde zou hebben gevonden. Het einde heeft nu iets van 'nou, nu is het wel genoeg geweest, laat ik er nu maar een punt achter zetten'. Makkelijk praten van mij, ik weet het, want ik ga niet over dit einde...

Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door hspbitter - 09:36 29-12-2005 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ik ben het voornamelijk met Buigt eens. De beschrijving is verdienstelijk, maar ontstijgt de "goed beschreven herinnering en weemoed" maar nauwelijks. De referentie aan engelen aan het einde is daarvoor te snel gemaakt, met het woord engelen alleen probeer je de hele santekraam van het hiernamaals de tekst in te trekken. Suggereren is dan volgens mij te verkiezen boven noemen, je zou schaduwen kunnen gebruiken, vogels, of desnoods een ondefinieerbare vorm in de golven of de wolken (hoewel dat laatste heel snel weer een cliche oplevert).

Wat ik zoek is betekenis die onder het "gewone" ligt en die door bepaalde min of meer terloopse details wordt opgeroepen. Lees eens iets van Stephan Enter, die is daar een meester in.

Re: ooit en altijd
Reactie gegeven door Margreet - 09:21 29-12-2005 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Erna, Anna Maria en Buigt, dank voor jullie reacties.
Bijzonder Anna Maria, om een reactie te lezen van iemand die de plek kent!
Buigt, scherp reageren, heel goed. Maar schijnzwangerschappelijke betekenis? Misschien moet je de test dan nog maar eens doen... En zonder Eco of Borges in de buurt, want die vergelijking doorstaan, is meer iets voor engelen dan voor gewone aardse schrijvers. En wat literatuur is en wat niet, dat is natuurlijk een boeiende discussie. Naar mijn idee zit er tussen wel en niet een grote glijdende schaal en ik hoop me daar ergens te bevinden. Ik realiseer me natuurlijk het gladde ijs van dromen en engelen. Maar ken je het "Wachet auf ruft uns die Stimme"? Dan kun je de engelen vermoedelijk beter plaatsen.

Nogmaals dank alledrie!

Margreet

Re: ooit en altijd
Reactie gegeven door Buigt - 21:48 27-12-2005 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Een te laag referentienivo is een belediging voor de schrijver. Wie mij een compliment geeft dat hij niet ook aan Poe of Goethe had gegeven, hield beter helemaal zijn mond. Tenzij hij mijn prestatie in verhouding presenteerde.

Waarom is dit literatuur Anna Maria? Dit zou je namelijk m.i. goed in de Libelle kunnen aantreffen of in Readers Digest . Zoals gezegd verdienstelijk proza, maar waarom is het méér in jouw ogen?

Bugt

Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door Buigt - 21:24 27-12-2005 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Een verdienstelijk stuk proza. Zonder fouten en adequaat geschreven. Maar is het literatuur? Zou je het keer op keer lezen om meegesleept of geraakt te worden? Gesteld dat de lezer zijn Eco of Borges aan de kant lij om dit stuk te lezen. Zou hij onder de indruk zijn? Ik vind van niet en dus is dit sobere verhaal, vol van schijnzwangerschappelijke betekenis onder het zand, niet meer dan een sober verhaal vol zand. De dromen en de engelen op het eind neem ik de schrijver behoorlijk kwalijk.

Buigt

Re: Van ooit en voor alti
Reactie gegeven door Margreet - 20:32 25-12-2005 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Dank je Miranda en de punt staat er.
Ja, het is Zeeuws-Vlaanderen.

Groet,
margreet

Van ooit en voor altijd
Reactie gegeven door MirandaMei - 00:57 25-12-2005 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Margreet,

welkom op de Lettertempel.

Ik mis een punt na de op twee na laatste regel.
Wat een mooi nostalgisch verhaal schrijf je hier zo, tegen de Kerst. Misschien is het toeval, maar toch, ik denk dat veel eenzame mensen zich hier wel in kunnen herkennen. De sfeertekening is mooi, Zeeland is het hè? Ik liep zomaar mee.

groet,
M.


De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287