ik deed de deur open en daar stond ze

tien keer groter dan de laatste keer dat ik haar gezien had

met een nieuwe tekening

ik was blij haar weer te zien, maar ook bang

ze was zo groot

toch aaide ik haar

onder haar strakke huid voelde ik pure kracht

met dat ik haar streelde

veranderde de kleuren van haar vacht

van haar kop over haar rug langs haar buik

liep nu een wit-gele vlam

die terwijl ze achter me aan het huis in liep

langzaam van vorm en kleur veranderde

(het werd roder)

ik ging op bed zitten

zij liep door de kamer, checkte alles

toen werd ik toch wel een beetje bang

zoals ze liep, zo soepel

klaar voor alles

ze stapte het bed op, legde haar kop in mijn schoot

voorzichtig aaide ik haar weer

maar ik dacht ‘als ze mijn angst bespeurt, valt ze aan’

voorzichtig stond ik op, en liep naar de keuken

van plan haar daar in te sluiten

toen er op de deur geklopt werd

ik deed open

daar stond een grote witte biker (leer, bakkebaarden, alles)

met nog verder muterende dieren

zij liep langs me heen

schaarde zich tussen hen

automatisch

‘is ze van jou’ vroeg ik

hij zei niets, knikte

‘wat bijzonder dat haar kleuren veranderen’

hij bromde iets . . 

een brom. . . tot er langzaam een toon bij kwam

die aanzwol . . tot hij sprak

‘deze is volgroeid . .' zei die
'. . dus ze blijft nu zo’

hij wist het niet

ik liep naar haar toe, gaf haar een kusje

liep weer naar binnen, liet de deur op een kier