Los, gevlucht - gesneden verschoot ze
duizend kleuren, wachtte maanden, jaren
tot haar verleden geschilderd zelfs
gedroogd niet meer geurde

Niet verzinnen kon ze
hoe de morgen wezen zou

Zijn mes snijdt door het zachte vlees
bloedwit laat ze hem haar innerlijk lezen
En sterft als vrucht, zucht, hou van me
probeert te grijpen het lemmet dat in haar glijdt

Geopend lijdt ze

Bevroren vuur geeft hij haar mee en
heeft haar lief voor dat schuchtere moment
maar kan niet verhoeden dat ze uitdroogt
voortaan het zaad bewaart in perkament

.

~